ثبت احوال

در گذشته، ثبت امور مربوط به ولادت و ازدواج در ایران به صورت سنتی بیشتر با مراجعه به روحانیون، ریش سفیدان محله یا بزرگان قوم انجام می‌گرفت.
اما با الگوبرداری از اروپا، شیوه‌ی کنونی ثبت احوال در ایران رواج یافت.
در سال ۱۲۹۷ هجری شمسی، نخستین شناسنامه برای دختری به نام “فاطمه ایرانی” در تهران صادر شد.
از آن زمان تا امروز، سازمان ثبت احوال کشور با وظایفی مستقل، اطلاعات ثبتی اساسی مانند زاد و ولد، مرگ‌ومیر، ازدواج و طلاق و صدور مدارک هویتی مانند شناسنامه را جمع‌آوری می‌کند.

دفاتر رسمی ازدواج و طلاق، بخشی از وظایف اجرایی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور هستند.
قانون ثبت احوال مصوب ۱۳۵۵/۴/۱۶ مجلس شورای ملی وظایف سازمان ثبت احوال کشور را به شرح زیر تعیین می‌کند:
1. ثبت ولادت و صدور شناسنامه: سازمان ثبت احوال مسئول ثبت ولادت‌ها و صدور شناسنامه‌ها است.
2. ثبت واقعه وفات و صدور گواهی وفات: سازمان ثبت احوال نیز وظیفه ثبت واقعه فوت و صدور گواهی وفات را دارد.
3. تعویض شناسنامه‌های موجود در دست مردم: در صورت نیاز، شناسنامه‌های موجود در دست مردم تعویض می‌شوند.
4. ثبت ازدواج و طلاق و نقل تحولات: سازمان ثبت احوال مسئول ثبت ازدواج، طلاق و نقل تحولات است.
5. صدور گواهی ولادت برای اتباع خارجه: سازمان ثبت احوال نیز مسئول صدور گواهی ولادت برای اتباع خارجی می‌باشد.
6. تنظیم دفاتر ثبت کل وقایع و نام خانوادگی: سازمان ثبت احوال وظیفه تنظیم دفاتر ثبت کل وقایع و نام خانوادگی را نیز دارد.
7. جمع‌آوری و تهیه آمار انسانی سراسر کشور و انتشار آن: سازمان ثبت احوال مسئول جمع‌آوری و تهیه آمار انسانی سراسر کشور و انتشار آن است.
8. وظایف مقرر دیگری که طبق قانون به عهده سازمان گذاشته شده است: سازمان ثبت احوال نیز وظایف دیگری را انجام می‌دهد که طبق قوانین مرتبط به عهده آن است.