در انجام معامله به وسیله وکالت، وکیل باید مصلحت موکل را در نظر بگیرد و از اختیارات تفویض شده توسط موکل یا عرف و عادت تجاوز نکند. اگر وکیل مالی را به قیمتی پایینتر از قیمت متعارف بفروشد، حتی اگر در وکالتنامه اجازه فروش به هر قیمتی داده شده باشد، معامله بدون تأیید و تنفیذ موکل باطل است.
رای وحدت رویه: امکان ابطال بیع وکیل درصورت عدم رعایت مصلحت موکل
رای وحدت رویه ۸۴۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور مورخ ۱۴۰۳/۲/۲۵
طبق ماده ۲۴۷ قانون مدنی مصوب ۱۳۰۷/۲/۱۸ انجام معامله نسبت به مال دیگری از طریق وکالت تجویز شده است. از سوی دیگر مطابق ماده ۶۶۷ همان قانون وکیل موظف است در تصرفات و اقدامات خود مصلحت موکل را رعایت نماید و از آنچه موکل صراحتاً به او اختیار داده و یا بر حسب قرائن، عرف و عادت که داخل در اختیارات اوست تجاوز نکند.
بنابراین هرگاه شخصی وکالت فروش مال خود را به دیگری تفویض کند و در وکالت نامه قید نماید که وکیل اختیار دارد مال او را به هر قیمتی معامله کند عبارت «به هر قیمت یا به هر شخص، ولو به خود» محمول بر قیمت متعارف خواهد بود و چنانچه وکیل آن مال را به قیمت کم که عرفاً ثمن بخس و غير قابل قبول باشد به خود یا دیگری بفروشد، اقدام وی فضولی محسوب و با وحدت ملاک از ماده ۱۰۷۳ قانون مدنی، معامله انجام شده بدون تنفیذ موکل محکوم به بطلان است. بدیهی است موضوع رأی شامل مواردی که قبل از تنظیم وکالت نامه معاملهای صورت گرفته باشد نمیگردد.
بنا به مراتب رای شعبه پنجم دادگاه تجدید نظر استان کهگیلویه و بویراحمد تا حدی که با این نظر انطباق دارد با اکثریت آراء اعضای هیأت عمومی صحیح و قانونی تشخیص داده میشود و این رأی طبق ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاهها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن، لازم الاتباع است.
پانوشت
ماده ۲۴۷ قانون مدنی – معامله به مال غیر جز به عنوان ولایت یا وصایت یا وکالت نافذ نیست ولو اینکه صاحب مال باطناً راضی باشد، ولی اگر مالک یا قائممقام او پس از وقوع معامله آن را اجازه نمود در اینصورت معامله صحیح و نافذ میشود.
ماده ۶۶۷ قانون مدنی– وکیل باید در تصرفات و اقدامات خود مصلحت موکّل را مراعات نماید و از آنچه که موکّل بالصّراحة به او اختیار داده یا بر حسب قرائن و عرف و عادت داخل اختیار او است، تجاوز نکند.
ماده ۱۰۷۳ قانون مدنی– اگر وکیل از آنچه که موکّل راجع به شخص یا مَهر یا خصوصیات دیگر معین کرده تخلف کند صحّت عقد متوقف بر تنفیذ موکّل خواهد بود.